دانلود تحقیق با موضوع حکومت و سياست در سيره امام موسى کاظم عليه السلام،
در قالب word و در 25 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
مبارزات منفى و کناره گيرى امامان معصوم(عليهم السلام) از دستگاه خلافت نيز اعتراضى بود از جانب آن‌ها بر عليه حاکميت‌هاى زمانشان که مشروعيت و لياقت خلفاء را زير سؤال مى برد و خبث باطنى حاکمان جور را علنى ميساخت،
امامت حضرت امام کاظم (ع) با دوران خلافت هارون الرشيد، مقارن بود. هارون کسى است که طرفدارانش را که براى استحکام پايه هاى حکومت او، سر از پا نمى شناختند و از هيچ گونه فداکارى اى دريغ نمى کردند، همين که از آينده ى آن‌ها احساس خطر مى کرد، از بين مي‌برد (چون ابومسلم خراسانى و غيره) . معلوم است که با علويان خصوصاً با حضرت موسى ابن جعفر(ع) چگونه بايد رفتار نمايد؟ فشار و خفقان، خوف و وحشت بر آل على (ع) در عصر هارون الرشيد به مرحله اى رسيد که امام موسى بن جعفر و دوستان نزديکش در حال تقيه به سر ميبردند.
حضرت امام کاظم عليه السلام در چنين جو خفقان آميزى، مسؤوليت عظيمى را که حداقل آن حفظ شيعيان به صورت يک جمع متشکل و هدفمند بود، به عهده داشت و محوريت آن حضرت براى شيعيان و مرتبط ساختن و شکل دادن به جمع شيعيان براى عباسيان خطر بزرگى به حساب ميآمد.
هارون الرشيد که به صفت يک امپراطور درآمده بود، و به خورشيد خطاب ميکرد که: بتاب، هر جا بتابى در قلمرو حاکميت من ميتابي! و قيام‌هاى ضد دستگاه حکومت را هم سرکوب کرده بود، در عين حال از وجود موسى ابن جعفر(ع) وحشت داشت و خاطرش ناآسوده بود، و آن حضرت را بزرگ ترين مانع و مزاحم حکومت خود ميدانست، ترس هارون بيشتر از دو جهت بود:
1- خود را در برابر شخصيت انسانى امام (ع) حقير ميديد.
2- ميدانست که امام کاظم (ع) خود را اولى و احق به امامت ميداند و شيعيان او نيز با اين عقيده با او در ارتباط و رفت و آمد هستند.
امام موسى ابن جعفر(ع) در شرايطى قرار داشت که نمى توانست مبارزات علنى و آشکارى داشته باشد، بلکه با مبارزات مخفى و در تقيه و استتار که مهم ترين اصل است براى بيشتر ضربه زدن و کمتر ضربه را متحمل شدن، دست اندرکار براندازى حکومت هارون و ساير خلفاى زمانش بود. شيعيان نيز موظف بودند مطالبى را که از طرف امام و رهبرى و تشکيلات به آن ها گفته ميشد، مخفى نگه دارند و اسرار رهبرى و تشکيلاتى را افشاء نکنند.
در مورد اول، هارون ميکوشيد که با توجيهات دينى، و انتساب خود به پيامبر، ضعف روحى خود را جبران کند و در نظر مردم وجهه و آبرو کسب نمايد، و از اين طريق پايه‌هاى حکومت خود را استحکام بخشد. امام کاظم(ع) نقشه او را نقش بر آب مى کرد و ماهيت اصلى او را آشکار و بر ملا مينمود. معروف است که هارون يک سال به جنگ ميرفت، و يک سال به حج؛ در سال 197قمرى که نوبت حج بود، از هارون استقبال کردند. هارون در اين مسافرت خود علاوه بر حج، هدف سياسى ديگرى نيز داشت، و آن اين که ميخواست از همه مردم براى فرزندان خود به عنوان وليعهدهاى بعدى بيعت بگيرد که در راه رسيدن به اين هدف از هيچ شخصيت با نفوذ جهان اسلام وحشت نداشت، فقط امام (ع) را مانع و مزاحم خود ميديد.
دانلود فایل”تحقیق حکومت و سياست در سيره امام موسى کاظم عليه السلام”